Obserwacje związane z utratą elastyczności i jędrności skóry twarzy były powodem poszukiwania metod odmładzania twarzy. W chirurgii plastycznej "lifting" twarzy prowadzony jest w taki sposób aby odwrócić efekt opadania i wiotczenia skóry w niektórych rejonach twarzy. A gdyby tak zamiast wycinania "nadmiaru" wywołać efekt "zbiegnięcia" się skóry?
Do powstania technik wektorowych przyczyniło się kilka obserwacji.
- Zaobserwowano, że komórki skóry właściwej - fibroblasty koncentrują się wokół preparatów wprowadzonych pod powierzchnię skóry. (np. złotych nici, hydroksyapatytu wapnia, kwasu hialuronowego)
- W trakcie gojenia się powierzchownych ran widoczne jest "zaciąganie" skóry otaczającej w kierunku rany. A to za sprawą pobudzonych fibroblastów wytwarzających większe ilości kolagenu, który w miarę upływu czasu skraca się i ściąga skórę z otoczenia.
Zatem ułożenie preparatów wzdłuż linii (wektorów) wiotkości skóry powinno doprowadzić do większej produkcji kolagenu i linijnego napinania się skóry.
Technika wektorowa wzorowana jest na aplikacji złotych nici. Jednak jako aktywator fibroblastów wykorzystuje się obecnie preparaty naturalnego pochodzenia hydroksyapatyt wapnia, kwas@@@ hialuronowy i polimlekowy.
Zabiegi wykonane tą techniką wpływają szczególnie korzystnie na:
- poprawę owalu twarzy
- napięcia skóry policzków i czoła
- uniesienie brwi i zewnętrznego kącika oka
- odbudowę skóry dolnej powieki.
Zaledwie kilkuletnie obserwacje potwierdzają tezę, że zabiegi wykonane techniką wektorową mogą nie tylko wpływać korzystnie na drobne zmarszczki, ale także są alternatywą dla chirurgicznego "liftingu" twarzy. Okresowo powtarzane zabiegi mogą zatrzymać obniżanie się owalu twarzy i oddalić potrzebę ingerencji chirurgii plastycznej.
Łączenie techniki wektorowej z innymi zabiegami dermatologii estetycznej
Dla uzyskania optymalnego efektu wyglądu twarzy można połączyć zabiegi techniką wektorową z innymi zabiegami np. wolumetrii policzków, odbudowy skroni czy wypełnienia zmarszczek. Plan zabiegowy: w jakiej kolejności, w jakim odstępie czasu, jakimi objętościami preparatów jest ustalana dla każdego pacjenta indywidualnie przez lekarza prowadzącego.
Nici hialuronowe jest to opatentowana w 2008 r. technika aplikacji preparatów kwasu hialuronowego, zgodnie z liniowym układem wektorów napięcia skóry (czyli z wykorzystaniem zasady techniki wektorowej) więcej >>>
Radiesse jest preparatem Hydroksyapatytu wapnia (materiału biologicznego stosowanego od ponad 20 lat w medycynie). Hydroksyapatyt wapnia jest związkiem występującym naturalnie w ludzkich kościach i zębach i posiada silne właściwości stymulujące komórki skóry (fibroblasty) min. do produkcji włókien kolagenowych. Dzięki odpowiedniej mikronizacji i zawieszeniu w niealergizującym podłożu, można go bezpiecznie aplikować w skórę, gdzie spełnia nie tylko rolę wypełniacza, ale także wykazuje silne działanie biostymulujące.